سه راز ارتباطات بین مربی و بازیکن

این مقاله راجع به ارتباط مربی و بازیکن، مخصوصا در مورد نحوه ی استفاده از دستورالعمل های کلامی و زبان بدن برای ایجاد اعتماد به نفس در بچه ها و بهبود مهارت های آن ها صحبت می کند.

نویسنده: بن بیکر Ben Baker                         

 

 

امروز می خواهم راجع به ارتباط مربی و بازیکن، مخصوصا  در مورد نحوه ی استفاده از دستورالعمل های کلامی و زبان بدن برای ایجاد اعتماد به نفس در بچه ها و بهبود مهارت های آن ها صحبت کنم.              

 درخواست های خاص خود و نقد های توصیفی خود را انجام دهید:                               

ارتباط از سوی مربی باید شفاف، مثبت و معنی دار باشد. این بدان معنی است که شما باید به آن ها بفهمانید که منظورتان چیست و باید دستورات خاصی را که شما از ورزشکاران دارید را به آن ها بگویید اما بدون اینکه آن ها را نا امید و یا گیج کنید.

در هنگام نقد و یا دادن خبر، حداقل یک نکته ی مثبت از بازیکن را در میان صحبت های خود قرار دهید. بازیکن را با روحیه منفی ترک نکنید، زیرا این کار موجب تشویق او برای بهبود عملکرد و انگیزه در ورزش نمی شود.

به جای اینکه بگوید: «بفهم حمید، شما نباید پاس بد بدید.» باید این طور صحبت کنید:«آفرین حمید، دفعه ی بعد راه بهتری هم هست، دفعه ی      بعدی بر روی حفظ نگاه خود بر روی توپ و نوک انگشتان  دوستت تمرکز کن.»

به این روش بازیکنان شما بازخورد بهتر و بیشتری به شما نشان می دهند و به اصلاح ایراد های خود بیش تر تمایل خواهند داشت.
2- گوش کردن را فراموش نکنید

همه ی ما دوست داریم نظراتمان شنیده شود،.. وگاهی اوقات باید کمی تلاش اضافه ای شود تا گوش دادن به حرف های اشخاص دیگر در رفتار ما شکل بگیرد.

یادتان باشد ما تنها به یک دلیل با دو گوش و یک دهان به دنیا آمده ایم.
یاد بگیرید که خوب گوش دهید، و در زمانی شاگردانتان با شما صحبت می کنند، توجه کنید. به آنها اشاراتی همانند سر تکان دادن بدهید تا به آن ها بفهمانید که همچنان به حرف هایشان گوش می دهید و به آنچه که آن ها می گویند علاقمند هستید.
گاهی اوقات سعی کنید بخش هایی از آنچه که آن ها گفته اند را تکرار کنید تا این بخش شنیده شدن صحبت های را تقویت کنید.

حفظ ارتباط چشمی در تمام لحظات خیلی مهم است. مردم احساسات خاص را می خواهند. قطع ارتباط چشمی قطعا منجر به قطع رابطه ی شما با ورزشکارانتان می شود.  

3- زبان بدن:

در نهایت، بیایید راجع به زبان بدن صحبت کنیم. بر اساس تحقیقات ما، تنها درصد کوچکی از ارتباطات شامل کلمات واقعی می باشند: دقیقا 7%.
در واقع 55 درصد ارتباطات بصری است (زبان بدن، ارتباط چشم) و 38 درصد صوتی است (لحن، سرعت، حجم، تن صدا).

زمانی که شما با ورزشکاران خود، مربیان همکار یا والدین اعضای تیم صحبت می کنید می خواهید که آرام، با اعتماد به نفس، و از خود مطمئن به نظر برسید.
این کار با چشم ها شروع می شود.

از نگاه کردن به مخاطبان خود اجتناب کنید – حتی اگر شما دارید درباره ی سیستم بازی یا ترکیب بازیکنان مشورت می کنید – زیرا که منجر می شود آن ها به این فکر بیافتند که شما کاملا صادق نیستید.

طرز قرار گرفتن بدن شما بسیار مهم است.

سر به زیر و دولا  دولا راه رفتن و یا تکیه به پشت، می تواند این تصور را ایجاد کند که شما بی انگیزه و یا بی علاقه هستید.
سر خود را بالا بگیرید و کمر خود را صاف کنید. اگر شما نشسته اید، شانه های خود را جلو بیاورید و با مخاطبین خود موازی نگه دارید.
حتی مهمتر از هر چیز، به هیچ چیزی اجازه ندهید که بین شما و شنوندگان شما قرار گیرد.
برای اینکه تاثیر مثبتی بر روی ورزشکاران خود بگذارید و به اهداف تیمی خود برسید، خیلی ضروری است که در ارتباطات و ارتباط برقرار کردن شما

 کاملابا سلام و تشکر مقاله بسیار زیبا و جذاب بودکاملا ماهر شوید.